Dakloos tijdens Corona
Dakloos tijdens Corona
Michael (28) maakte het mee
Hoe is het om tijdens Corona geen eigen huis te hebben en je woonplek te moeten delen met 40 anderen? Bij de eerste uitbraak van de pandemie sliep Michael in de Stadsbrug, waar toen alleen nog nachtopvang was. Overdag moest hij daar weg: “Tijdens die eerste lockdown was de hele stad leeg. Ik kon niet meer in de massa opgaan. Dan voel je echt dat je aan het zwerven bent.”
Misschien is er net voor jou iemand naar de wc geweest met corona?
Tijdens die eerste lockdown werd het snel duidelijk: alle daklozen moesten van de straat af. In no time veranderde de nachtopvang naar 24-uursopvang. Voor Michael was dit maar deels een opluchting: “Ik hoefde niet meer naar buiten, maar je zit in de opvang wel boven op elkaar. Rekening houden met 1,5 meter was lastig.
Er kwamen ook telkens nieuwe mensen bij. Misschien is er net voor jou iemand naar de wc geweest met corona? Je weet het niet. Ik ben zelf geen risicogroep, maar ik wilde wel voorzichtig zijn voor kwetsbare mensen, zoals mijn moeder. Ik vond het dan ook fijn dat er vaak getest werd en dat er snel gehandeld werd als iemand positief was.
Voor mijn ontwikkeling was deze tijd positief.
Doordat ik niet meer in de kroeg wat kon gaan drinken met vrienden, had ik meer tijd om aan mezelf te werken en te bedenken wat ik wil met mijn leven. Ik dacht vaak: ‘dat komt morgen wel’. Maar op een gegeven moment is er geen morgen meer. Ergens ging een knop om: ik moet er nu wat van maken. Ik heb in die tijd veel stappen gezet. Nu ben ik beheerder van de Noiz en zit ik op de Voiz Academie.”